Opodatkowanie marynarzy

Obowiązek podatkowy marynarzy uregulowany jest szczególnymi przepisami przez wzgląd na to, iż mają oni „ruchome” miejsce pracy. Mając na względzie powyższe przypisywani są do różnych jurysdykcji podatkowych.

Obowiązek podatkowy w Polsce.

W pierwszej kolejności należy ustalić, czy marynarz ma miejsce zamieszkania w Polsce. Z pomocą przychodzą przepisy Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.). Zgodnie z brzmieniem ww. ustawy osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. Powyższe w praktyce oznacza, że podstawą ustalenia miejsca opodatkowania dochodu marynarza jest państwo, w którym mieszka.

Jak ustalić, czy marynarz mieszka w Polsce?

Zgodnie z przepisami przywołanej już ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wyjaśnić należy, że wystarczy spełnić choćby jedną z nich, aby uznać, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Stosowanie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z art. 4a Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przytoczony już nieograniczony obowiązek podatkowy nie pozostaje bez wpływu regulacji zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Dla przypomnienia wskazać należy, że aby ustalić jaka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania ma zastosowanie należy ustalić miejsce usytuowania faktycznego (rzeczywistego) zarządu lub siedziby prawnej armatora. Zaznaczyć należy, że nie zawsze tym państwem jest państwo bandery.

Metody unikania podwójnego opodatkowania.

Wyszczególnić należy dwie metody unikania podwójnego opodatkowania:

1. wyłączenia z progresją,
2. proporcjonalnego odliczenia.

Metoda unikania podwójnego opodatkowania określana jest przez umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Metoda wyłączenia z progresją.

Niektóre umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę zwalniają z opodatkowania w Polsce dochody z pracy najemnej wykonywanej w innym kraju.

Dochody te są jednakże brane pod uwagę w rozliczeniu rocznym składanym w Polsce tylko w sytuacji kiedy podatnik osiągnął również dochody w Polsce podlegając opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Dochody z pracy za granicą, zwolnione z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowią podstawę do ustalenia stopy procentowej, która następnie zostanie zastosowana do opodatkowania dochodów w Polsce.

Metoda proporcjonalnego odliczenia.

Jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie pozwala na zastosowanie metody wyłączenia z progresją wówczas zastosowanie znajduje metoda proporcjonalnego odliczenia.

W praktyce oznacza to, że w zeznaniu rocznym składanym na terenie Polski od sumy dochodów osiągniętych w Polsce i za granicą podatnik potrąca od polskiego podatku kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą, jeżeli do zapłaty takie podatku byłby zobowiązany w państwie obcym.

Podsumowując

Każdy marynarz, który stawia sobie pytanie, czy powinien rozliczyć swój dochód w Polsce powinien w pierwszej kolejności ustalić jakie przepisy znajdą zastosowanie do jego osoby i jaką metodę unikania podwójnego opodatkowania może zastosować do osiągniętych dochodów. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości zachęcamy do kontaktu z Zespołem Kancelarii.